Prawdziwe.....

 

Ze szmaty jedwabiu nie zrobisz......

Jak to pasuje do Ciebie ..... panno Nikt.
Przyszłaś znikąd, próbujesz i próbujesz.
I co osiągnęłaś?
Myślałaś, że tak potoczy się to Twoje życie.... tak skończysz?
Samona, "stara panna", zgorzkniała i próbująca udowodnić całemu światu - patrzcie jaka jestem "piękna" jaka jestem "szczęśliwa"!

Czy to co robisz - to lubisz, czy tylko na pokaz? Zatraciłaś się w tym.
A do pouczania to Ty byłaś pierwsza...... bo Ty wiesz, jak dbać o związek, jak dbać o mężczyznę.
I nawet z macierzyństwa dla tej niby miłości chciałaś rezygnować.
A tu latka lecą.... '40 się zbliża.
I co?
Dalej taka "mądra" jesteś?
Dalej rozbijasz kolejne małżeństwa - czy to Twoja wąska specjalizacja?
Czy też wszystko na pokaz - ten fałszywy uśmiech, to Twoje zakłamanie?

Więcej pokory może by się przydało.... i zejść na ziemię.

Zobacz - ani Ty piękna nie jesteś  (Photoshop nie pomoże) , ani mądra - żeby nie powtórzyć za Twoimi znajomymi: ".... inteligencją to Ona nie grzeszy". Rozgarnięta za bardzo również.... tylko w pouczaniu innych to pierwsza, jakbyś wszystkie rozumy pozjadała.


Nowych znajomych brak?... dlatego tak uczepiłaś się tych poznanych?..... i na siłę się wpraszasz. Musi to być....  "bardzo miłe" dla Ciebie?

To teraz Twoje słowa:....."weź ogarnij się dziewczyno"!

 I znajdź prawdziwą siebie - bez zakłamania, bez fałszu, bez obłudy.

Męskie kompleksy

Obserwacje:



Glajda nr 2 ..... Ona naprawdę jest brzydka - zgadzam się z Tobą Panie S....... "brzydka jak gówno".

I jeszcze te brwi narysowane kredką

To twoje słowa..... I co nie przeszkadza Ci już to. To Twoje desperacja.
Imponuje Ci to, że ..... nie akceptuje  tego swojego bachora, jak Ty to określasz; że lubi się go pozbyć. I zostawić z tym frajerem ojcem.

Cieczy Cię to, że jest pod Twoje dyktando ..... nawet kosztem swojego synka. Co to za kobieta, co to za matka?  Żadna. Naiwnie myśli, że Cię jeszcze przekona do opieki nad .... mimo wszystko dla Ciebie .... cudzym dzieciakiem.?

I taka osoba Tobie odpowiada? Osoba, która jednak porzuca swoje dziecko....jak to mówi swojego bachora, które ma z jakimś tam frajerem.

Kim ona jest?

 I tego uczysz nasze dzieci.
.... bachor, frajer, brzydka jak gówno, tępa jak dzida, głupia, leniwa.....

A Ty niby taki idealny?
Czy też może z kompleksami..... i nie możesz sobie poradzić. Na siłę ktoś musi być .... bo to niby świadczy o Twojej męskości?

To raczej żałosne.... i smutne.

Nie można "kochać .... brzydkiej jak gówno".... przeczysz sam sobie.

I ta Wasza dziwna relacja - Ty się jej wstydzisz, brzydzisz się  nią..... Nie dziwię się. 
Ja, jako matka nie mam dla niej ani zrozumienia, ani akceptacji..... Jak można tak porzucać swoje maleństwo, swoje bezbronne małe jeszcze dziecko, która traktuje jak balast, które ją ogranicza.... A z drugiej strony, jak można akceptować taką osobę.... dla mnie jest nikim.

A Ty takie lubisz - które podporządkowują się Tobie, robią to co Ty chcesz. Odrzucają swoje potrzeby, odrzucają po prostu siebie.....



Glajda nr 1 - ma swojego"adoratora", który powiedział jej prawdę. Och, Karol! A Ona nie może się z tym pogodzić.... i kasuje wszystkie niekorzystne komentarze. Oj, nieładnie. W końcu dorośnij dziewczyno. Z tym się zgadzam - foto shop nie pomoże - bądź w końcu sobą.
I widzisz taka mądra byłaś, pouczać innych to Ty pierwsza..... I co teraz masz? Tego chciałaś?
Sztuczny uśmiech przyklejony do wytapetowanej twarzy, foto shop... tylko to Ci pozostało?
Nawet Twoje starania, aby wkupić się w te napompowane laski nie pomagają. Nie chcą Cię? A Ty się tak starasz.
Jak znajdziesz kolejnego frajera z kasą.... to Cię przyjmą. One tak działają.....

Toksyczna.......? Piękny, głeboki artykuł, jakby o mnie?

Cudowne, prawdziwe i jakże pomocne.....

 Jakbym czytała o sobie. Jesteśmy silne i wiele warte, niestety słabi ludzie upokarzają innych żeby podkreślać swoje ego. Tak naprawdę są nikim zwykłymi szujami. 

 Czytając to widziałam siebie... Moją przeszłość... Na szczęście przeszłość.

 

 

"Zrozumiałam, że musisz odejść, bo mnie zniszczysz

 

Myślałam, że będę strasznie cierpieć. Że moje serce nie poradzi sobie z utratą ciebie. Albo jeszcze gorzej – przestanie w ogóle bić.
Myślałam, że bez ciebie przestanę w ogóle istnieć. Ty i ja – jedna dusza w dwóch ciałach… Pamiętasz? Kiedy to było…. Myślałam, że bez ciebie świat przestanie istnieć. A ja będę zagubiona i zdezorientowana.
Wyobrażałam sobie, że wyleję z siebie hektolitry łez, w dzień kiedy odejdziesz. Pamiętam ten dzień, kiedy po raz pierwszy płakałam przez ciebie.  Łzy spływały po mojej twarzy, a ty siedziałeś naprzeciwko jakbyś tego zupełnie nie widział.  Taki obcy, a przecież do niedawna taki bliski ktoś.  Nie tego oczekiwałam… Moje pierwsze łzy spowodowane przez faceta – pierwsze czerwone światło, które się zapaliło. Zlekceważyłam….
I nadszedł dzień, kiedy to wszystko zrozumiałam. Setki historii z naszego wspólnego życia poukładały się w jedną całość jak puzzle. Tego dnia odetchnęłam z ulgą.  Zrozumiałam, że tak musiało się stać. Jasność sytuacji. Spokój. Zrozumienie. Ulga. Wielka ulga, że to w końcu poczułam.
Już cię nie potrzebuję. Już nie potrzebuję twojej opinii o mnie. Twojej akceptacji, twoich komplementów, albo raczej ich braku. Nie potrzebuję twojej krytyki i potępienia.  Ciągłego porównywania mnie z innymi i pokazywania, jak mało jestem warta. Nie potrzebuję twoich oczekiwań, których nigdy nie byłabym w stanie spełnić.
Nie potrzebuję poniżania mnie, ciągłego szukania mojej winy, głupich kłamstw, bezsensownych tłumaczeń.  Twoich ukrytych romansów i komplementowania innych kobiet, jak ja bym zupełnie nie istniała. Ciągłego niezadowolenia, cokolwiek bym nie zrobiła.
Nie potrzebuję twojej niby-miłości, uwarunkowanej milionami wymagań i znaków zapytania. Myślałam, że potrzebuję cię jak powietrza do życia. Wiesz, co … myliłam się.  Okazało się, że bez powietrza można żyć. Zresztą nigdy nie byłeś dla mnie powietrzem, tylko  kimś, kto je zatruwał.
Myślałam, że nigdy nie pozwolę ci odejść. Pozwoliłam. Nawet sama cię o to poprosiłam. Powiedziałam tylko: „Wiesz co, to nie ma sensu. Rozstańmy się. Nie chcę z tobą być.”…. Do dziś nie wiem, jak się na to zdobyłam.
Myślałam, że będę tęsknić za tobą. Nie tęsknię.

Ty pozwoliłeś mi zrozumieć, kim jestem i czego pragnę w życiu.  A czego nie chcę.
Jestem kimś więcej, niż te wszystkie kłamstwa na mój temat, które mi powtarzałeś każdego dnia. Jestem kimś więcej, niż to twoje spojrzenie z pobłażaniem, kiedy mówiłeś o mnie. Szczególnie, czego ci we mnie brakuje. Jestem kimś więcej niż tą bezwartościową osobą, którą próbowałeś ze mnie zrobić. Jestem ponad tymi wszystkimi metodami, którymi próbowałeś mnie złamać. Wdeptać w ziemię. Uczynić rozżaloną i godną pożałowania. Taką chciałeś mnie widzieć, aby łatwiej było ci szukać dalej. Kogoś lepszego, bo przecież ja już byłam tylko zabawką, która się znudziła i której potrzebowałeś się pozbyć. Ludzki z ciebie pan!
Nie zauważyłeś jednego. Ja jestem wojowniczką. Jestem silna i niezniszczalna. Jestem odważna i mądra. Mam delikatną duszę, ale serce lwicy. Mnie nie pokonasz… Chwilowe zwycięstwo nade mną nie dało ci wygranej w tej naszej wojnie. Upadłam na moment porażona siłą twojej obojętności i ciągłym ściąganiem mnie w dół…. Nigdy wystarczająco dobra, ładna, mądra…. Według ciebie.
Jestem kreatywna, mądra, zabawna, pełna niezrozumiałego dla ciebie humoru, empatyczna, odważna, wyrozumiała i wybaczająca. Ale nie zapominająca. Nigdy.
Jestem wszystkim tym, czym ty nigdy nie będziesz. W całym swoim jestestwie. Jestem boginią. Powinieneś był mnie nosić na rękach. Chociażby za to, że zjawiłam się w twoim życiu i zrobiłam w nim porządek. Dałam ci to, czego nikt inny ci nie dał i nie da. Całą siebie. Zaprosiłam cię do mojego życia, a ty zrobiłeś w nim totalny rozgardiasz.
Dałam ci wszystko. Ty dałeś mi w zamian nic, zero, gówno. Do dzisiaj mam do siebie pretensje, że pozwoliłam komuś dać mi NIC za WSZYSTKO, jakie mu ofiarowałam. Za całą siebie i mój świat podany na dłoni. W pewnym momencie pomyślałam, że naprawdę jestem zerem. Tak jak mi to od jakiegoś czasu powtarzałeś. W porę przyszło opamiętanie. Jakieś przebudzenie last minute.
Dojrzałam do tego, aby zrozumieć,  że mnie niszczysz.
Dojrzałam do tego, aby zrozumieć, że musisz odejść, bo zależy ci na tym, abym upadła i się nie podniosła. Zrozumiałam, że nigdy mnie nie kochałeś, a tylko konsekwentnie niszczyłeś.
Nie chcę ciebie nigdy więcej. Zostań tam, gdzie jesteś. Już cię nie potrzebuję. Jestem wolna. W końcu."

TWÓJ EGOIZM NA PIERWSZYM MIEJSCU

Wiesz co jest najbardziej przykre, że Ty udajesz iż nic nie rozumiesz.... lub naprawdę tego nie rozumiesz.

A to świadczy o Twojej niedojrzałości i dużych kompleksach, które w tak przykry sposób leczysz.

Rozmawiajmy tylko o dzieciach i naszym zachowaniu wobec nich.

Wiesz, jak czuję się jako matka słysząc (to tylko urywek):

- z tą ..... to się ciągle kłócą, a ta się wyprowadza, wprowadza - do tego leniwa i wredna;

- a z tą .... to nic nie mówić mamie, to ma być sekret; i tata znęca się nad tym małym dzieciakiem, osoba biorąca wielokrotnie narkotyki w swoim życiu; dodatkowo jeszcze pozbawiłeś starszego syna pokoju; czy Ty w ogóle liczysz się z jego uczuciami, czy tradycyjnie masz to gdzieś, bo tylko Twoje szczęście się liczy.

- no i kolejna ... sztuczna, cała zrobiona, popalająca marihuanę... i tylko głupkowato się śmiejąca.... Czyżby nic mądrego nie miała do powiedzenia?

I to wszystko widzą, słyszą nasze dzieci - jak myślisz, jak ich to ukształtuje? I jak Ty wyglądasz w ich oczach?

Zobacz zaledwie 4 lata.... a co Ty fundujesz naszym dzieciom. Jesteś tak zaślepiony sobą, że w ogóle nie liczysz się z uczuciami naszych dzieci.

Jeżeli tego nie rozumiesz.... to może porozmawiaj ze swoją mamą? Lub też zastanów się ....czy Ty chciałbyś, jako nastolatek to samo przeżyć co robisz swoim dzieciom. Pomyśl, jak czułaby się Twoja mama i Ty - gdyby Twój ojciec fundował to Wam co Ty robisz naszym dzieciom?

Czy Ty zdajesz sobie sprawę co one czują? To, że nic Tobie nie mówią - to świadczy tylko o tym,

że nie mają z Tobą dobrego kontaktu, że się Ciebie boją.

Jak to nasz syn powiedział:.... już dość mam tych dziewczyn taty, mam nadzieję, iż na narty żadna nie pojedzie.

I jak ja mam na to reagować? Jak mam się czuć.... Mi dzieci nie są obojętne, a ich dobro najważniejsze.

Szkoda, że nie pamiętasz co obiecywałeś.... ale ostatnia sytuacja z paszportem pokazała, o czym Ty pamiętasz.

Jak mi wmawiałeś, że jednak Ty dobrze pamiętasz..... I jeszcze nie miałeś odwagi mnie przeprosić. To pokazało poziom Twojej inteligencji.

A do tego.... wypominanie mi incydentu, który w ogóle z dziećmi nie ma nic wspólnego świadczy o Twojej słabości.

Zresztą pokazałeś tym swoją klasę.... lub może jej brak.

Mnie interesują tylko i wyłącznie dzieci i ich dobro, ich bezpieczeństwo, ich samopoczucie - i tutaj nie będę milczała. I ani nie próbuj zamknąć mi ust. Nasze dzieci są dla mnie najważniejsze. Pamiętaj o tym zawsze. Szkoda, że nie dla Ciebie. To jest bardzo przykre.

I wiem, że już się nie zmienisz. Bo jesteś egoistą i tylko Twoje dobro jest dla Ciebie najważniejsze. Liczysz się tylko Ty.

Przykre, nawet bardzo - że nasze dzieci muszą przez to wszystko przechodzić, to wszystko oglądać.

Ale Ty tego nigdy nie zrozumiesz.... bo liczysz się tylko Ty, Twoje potrzeby.

Egoista, jakich mało. Widać to zresztą po kręgu Twoich znajomych czy też współpracowników..... Pozostajesz sam..... wszyscy się odwracają od Ciebie.

 Ten Twój głupkowaty uśmiech..... bo, co? Bo masz szczęście w życiu, bo Ci się udało?

Lecz to wszystko kosztem innych osób, nawet kosztem swoich dzieci.

 Tak leczysz swoje kompleksy, swoje niedowartościowanie - kupując zainteresowanie Twoją osobą, płacąc za wycieczki, hotele....
Myślałeś, że tak skończysz.... jak to określałeś .... inni frajerzy? Jako bankomat?


A Glajda nr 1 ..... się pogubiła. A taka była pewna. A teraz co.... samotne wieczory z misiem i alkohol. Czy tego chciała? Rzuciła się w sport - ale czy to lubi? Czy robi to dla siebie? Czy tylko, aby pokazać komuś, coś udowodnić? No i co masz ... żałosna, co raz starsza... i tylko selfiki Ci pozostały.

A Glajda nr 2 .... czy dalej ćpa, i pozwala aby teraz ktoś inny znęcał się nad jej dzieckiem?

No i Glajda nr 3 - ..... głupkowato ciągle się śmieje. Jeśli ktoś nie ma nic do zaoferowania - to co mu pozostaje śmiechem zagłuszyć swoją głupotę?

Nie bój się sprzedać kopa każdemu pajacowi, który sprawia, że czujesz się gorsza, słabsza, niefajna, mało ważna, głupia, wykorzystywana! Sekret tkwi w tym, że póki nie pokazujesz gdzie są drzwi, idioci nie wiedzą, jak w nie trafić. Pokaż drzwi i miej święty spokój. Nie potrzebujesz wokół siebie nikogo, kto sprawia, że nie czujesz się najfajniejsza na świecie.